Makan en Mak aan!!!!!

Een rare titel, maar het weergeeft perfect het leven hier. Het draait om eten (Makan) en rustig aan. Komt t vandaag niet? Ach volgende week is toch ook goed. We wachten wel.
Dat brengt wel wat frustratie met zich mee hoor. Als t aan de Nederlandse mensen had gelegen hadden we hier veel meer al gedaan en opgeknapt in plaats van veel wachten op materialen en opnieuw vergaderen.We hadden de gehele school al op kunnen knappen, maar op hun tempo hoop ik dat t in 2 weken nog lukt.
Een andere frustratie was het schoolhoofd die van mij part naar de maan kan vliegen. Wij geven geld en mankacht om haar school op te knappen....heeft ze eisen...Ze wil graag de buitenkant mooi betegeld hebben en daarna haar kamertje laten opknappen. Daar werd ik toch zo boos over. Gezien de toestand van de klaslokalen zie ik toch andere prioriteiten. Nu zijn de Indo's niet gewend, en nu is het ook onbeleefd om tegen het schoolhoofd in te gaan tijdens een overleg, maar hier heb ik toch mijn zegje in gedaan. Nu tegelen we alleen de voorkant van de school om haar tegemoet te komen, maar de klassen worden ook meteen gedaan.
Zo hebben we deze week een aantal nieuwe tafels en stoelen gemaakt en geverfd. De overige worden gerepareerd en helemaal opgeknapt. Verder moeten we veel wachten aangezien de 2 mannen die ons helpen met tegelen zo ongelooflijk sloom zijn met werken!!! Typisch dat mak aan hier. Na 2 uurtjes werken gaan ze weer luchen (Makan) en dan rusten en tegen 4 uur kunnen ze nog een uurtje komen helpen. De man die ons helpt met de meubels doet ook al ruim een week over de meubels zagen en volgende week hopen we aan de tussenwanden te kunnen beginnen.

Wat hier ook apart is, is dat ze eerst doen en dan denken. Ze overleggen wel uren, maar ze komen na het verf eraf schrapen achter dat toch de gehele wand kapot moet tot aan de stenen voor er getegeld kan worden. Dat verf erafschrapen duurde een gehele dag met blaren op de handen als resulaat. Maar goed buiten dit gehele frusrerende beleef ik nog steeds de leukste avonturen. Ook geniet ik van het lesgeven aan de kinderen (Engels en Art). De kinderen hier hadden nog nooit gekleurd. Kun je je dat voorstellen?
Van een les heb ik ook foto's toegevoegd. We hebben ze 2 thema's laten tekenen met veel voorbeelden en eerst de thema's bespreken.

Buiten de lessen om bieden wij recreatie, maar ook vooral de Koreanen die een waterracket met de kinderen hebben gemaakt en een spelletjesdag met cadeaus hebben georganiseerd.De kinderen waren dolenthousiast. De cadeaus waren wel vooral pennen, schriften, wasco, voetballen etc zodat ze hier ook na ons vertrek nog veel aan hebben. Zo geef ik ook materiaal van het sponsoorgeld aan de school en aan de kinderen.

Even een ander stukje....Buiten het feit dat hier ratten in huis lopen en je echt overal beesten hebt, liep er een gekko in de school. Deze heb ik samen met een andere Cop-er gevangen. Leuk beestje wat veel geld op leverd als hij rond de 4 kilo is. Helaas was dit maar een kleintje dus heb ik hem savonds weer vrijgelaten. Wel hebben we hem met de groep omgedoopt tot Pannekoek. Tja geef het beestje maar een naampje:p
Ook hiervan heb ik natuurlijk een foto geplaatst.

Volgend weekend kan ik helaas niet online, maar het weekend daarna kan ik jullie reacties wel weer lezen. En natuurlijk laat ik dan ook de resultaten zien van ons werk in het dorp.
Straks heb ik weer een meeting met de Nederlanders. En savonds weer in de vrachtwagen, als veevervoer, terug naar het dorp. Hopelijk gaat deze rit beter dan vorige week. Toen we toen terug wilde moesten we helaas over een omweg wat alleen onverharde wegen met flinke kuilen in de weg bevat. Ja ja en onderweg in the middle off nowhere kregen we een lekke band. Alleen maar donker in de omgeving en de reserveband was ook lek. Uiteindelijk had de auto voor ons wel een goed reservewiel en konden we na dit avontuur weer verder stuiteren over de weg.

Voor iedereen thuis een dikke knuffel van mij. En tot schrijfs.
Kus